Szczera rozmowa z Lewandowskim 😎 Przeczytaj całość ⬇⬇⬇

Robert Lewandowski: Ja już nic nie muszę. Ja już tylko mogę i chcę

Nie chciałem dopuścić do wypalenia. Zacząłem zmieniać swoje podejście do pewnych spraw. Ja już nic nie muszę. Ja już tylko mogę i chcę. Być może ta zmiana nastawienia przywróciła mi frajdę – mówi Robert Lewandowski na łamach “Piłki Nożnej”.

O adaptacji, wysiłku, mentalności, dziennikarskiej odpowiedzialności za słowa, Yamalu, Barcelonie, problemach reprezentacji i wielu innych sprawach. Ponieważ widział w wielkim futbolu wszystko i jego spojrzenie wykracza zwykle poza najbliższy mecz, to słuchanie Roberta Lewandowskiego bywa pouczające. A okazja do rozmowy trafiła się szczególna – właśnie po raz 12. został Piłkarzem Roku w Polsce w plebiscycie “Piłki Nożnej”.

Zbigniew Mucha, “Piłka Nożna”: Pewnie trzeba dobrze sprawdzić w innych krajach, ale w Szwecji 12 razy triumfował Zlatan Ibrahimović, z tym że na tym skończył. Tymczasem, jako polski dominator, nie dajesz szans młodszym na triumf i odbierasz powoli innym nadzieję, bo kolejne twoje tytuły, patrząc zupełnie realnie, wcale nie są wykluczone.

* Najniższa cena z ostatnich 30 dni przed obniżką

Robert Lewandowski, piłkarz Barcelony i kapitan reprezentacji Polski: Przede wszystkim dziękuję za uhonorowanie mnie tytułem Piłkarza Roku, bo niezmiennie to dla mnie ważne wyróżnienie Ale czy nie daję szans? Tak bym nie powiedział, natomiast ujął to inaczej: dopóki gram, to chcę pokazywać co mam najlepszego i czerpać z tego radość. Dopóki więc mogę, dopóki daję radę i dzięki postawie na boisku mogę wygrywać plebiscyt, to jestem z tego dumny. To też w jakiś sposób dowodzi, że wiek to faktycznie tylko liczba. A właśnie w ten sposób to czuję, że ten wiek wcale mi nie ciąży, nie przeszkadza, a wręcz przeciwnie. Okazuje się, że mając blisko 37 lat można pokazywać rzeczy, których wiele osób pewnie by się nie spodziewało. I z tego także jestem dumny.

W skali od 1 do 10 jak byś ocenił miniony rok w kontekście wyłącznie zawodowym?

Miał na pewno plusy i minusy. Wydaje mi się, że w jego drugim półroczu wyciągnąłem jednak dużo pozytywów, więc jeśli już bawimy się w takie oceny, to całościowo oceniłbym go gdzieś między sześć a siedem.

Ta wspomniana druga część roku, pewnie nie perfekcyjna, ale faktycznie była znakomita. Czas więc może na obalenie mitu lub potwierdzenie teorii medialnych: czy to Hansi Flick stał za metamorfozą formy Roberta Lewandowskiego?