Po meczu z Nową Zelandią musimy zejść na ziemię ➡️

Jan Urban bije na alarm. To jedynie wierzchołek góry lodowej. Katastrofa na horyzoncie

Po strzelonym golu z Nową Zelandią (1:0) Jan Urban tylko przez chwilę poklaskał, i to z marsową miną, a następnie założył z powrotem ręce i znów popadł w zadumę. Gdy śledził poczynania swoich podopiecznych, musiała go brać — jak to kiedyś określił — kur**ca. Zresztą nie tylko jego. Nie zanosi się jednak na znaczącą poprawę, bo jak sam mówi “za łatwo można dostać się do reprezentacji”. Jednak to nie selekcjoner jest źródłem tego problemu. Główny winowajca nie poniesie jednak żadnych konsekwencji. Jego cerberzy dobrze go chronią.

Więcej ciekawych historii znajdziesz w Przeglądzie Sportowym Onet
Nawet jeśli Jan Urban nie lubi, gdy przypomina mu się słowa sprzed lat — o czym przekonałem się na własnej skórze — ten cytat brzmi zbyt smakowicie, by go nie przytoczyć. Zwłaszcza że pasuje kontekstowo do tematu, który po takim meczu jak z Nową Zelandią musi trafić na tapet. Zwłaszcza że wywołał go nie kto inny jak selekcjoner właśnie.

Wrzesień 2009 r. Wywiad z Janem Urbanem w “Magazynie Sportowym”, dodatku “Przeglądu Sportowego”. Adam Dawidziuk pyta ówczesnego trenera Legii Warszawa, czy czuje się już bardziej Hiszpanem niż Polakiem.

Polakiem, który spędził prawie 20 lat w Hiszpanii. Ale przez ten cały czas zawsze ciągnęło mnie do ojczyzny, byłem w Polsce duchem. I kur**cy dostawałem, jak nie miałem się czym przed Hiszpanami pochwalić. Myśli pan, że tam łatwo pochwalić się Adamem Małyszem? Tomaszem Gollobem? Oni nawet nie wiedzą, że istnieje taki sport jak żużel. Siatkówką? Są mistrzami Europy, ale mało kto się tym sportem interesuje — zwierzał się Urban.

Od tamtego czasu trochę się oczywiście pozmieniało. Przede wszystkim na światową gwiazdę popularnej dyscypliny sportu wyrósł Robert Lewandowski, a potem doszlusowała do niego Iga Świątek. Statystyczny Polak ma więc już się czym pochwalić miejscowym podczas wakacji na Costa Brava czy w innej Andaluzji.