Jednak ich związek nie był wolny od skaz.

Gwiazdor lat 70. nie był wierny, ale żonę kochał do końca. Jej reakcja na zdrady zaskakuje do dziś

Warszawa była miejscem, gdzie Jan Machulski musiał udowodnić, że ma w sobie coś wyjątkowego – i zrobił to błyskawicznie. Halina Machulska z kolei od początku wiedziała, że jej powołaniem jest pedagogika i teatr, choć życie związało ją z wielkim aktorem. Ich historia to opowieść o miłości, wierności i sztuce, która trwała mimo burz i skandali.

Jan Machulski opowiadał kiedyś, że gdy przyjechał do Warszawy, zobaczył, że tutaj takich, jak on aktorów jest 300. A jednak przebił się. Zwrócił na siebie uwagę już w końcu lat 50. w filmie „Ostatni dzień lata” Tadeusza Konwickiego. Bardzo się tam podobał jako amant, a na jego grę zwróciła uwagę sama Maria Dąbrowska. Ale chyba najbardziej znany jest jako kasiarz Henryk Kwinto z filmu swojego syna Juliusza Machulskiego „Vabank”. Dla Haliny Machulskiej aktorstwo nie było najważniejsze.

Choć śmiała się, że gdyby syn potrzebował aktorki do epizodu „mama ci zagra”. Ale jest z urodzenia pedagożką, zafascynowaną ideami Janusza Korczaka, jest też reżyserem i w tym się spełniała. O swoim mężu mówiła „Jankowi imponowało to, że jego ukochana jest tak wierna. Wtedy mógł być tym Don Juanem”. Jakie był życie tej pary?

Halina i Jan Machulscy: historia miłości. Jak się poznali?
Poznali się w Łodzi, skąd oboje pochodzą. Jan Machulski był na czwartym roku aktorstwa w Łódzkiej Szkole Filmowej (skończył ją w 1954). Halina, wtedy jeszcze Brzezińska, studiowała polonistykę w Wyższej Szkole Pedagogicznej. Gdy zamknęli ich stołówkę, chodziła na obiady do Filmówki. Jedli zupę wiśniową, a właściwie ona jadła, a on znalazł jej popielniczkę, żeby miała gdzie wyrzucać pestki. Potem ją odprowadzał. Pytana, od czego zaczęło się ich małżeństwo, powiedziała: „Od tego, że Janek zaczął mnie podrywać”.